به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران هرمزگان خانم مریم جعفری در میزگرد تخصصی بایسته های حجاب بومی که با حضور کارشناسان حوزه و دانشگاه در سامانه مدرس برگزار شد بیان کرد: دو نوع پوشش بومی و شرعی وجود دارد و آن چه که مطرح است، پوشش بومی و رابطه آن با پوشش شرعی است.
استاد حوزه اظهار داشت: آن چه مدنظر بوده، پوشش بومی طلاب است؛ چرا که پوشش بومی عوام مردم جداست و در آن بحثی وجود ندارد البته به شرطی که مصداق محرز شده و پوشش همان، پوشش بومی باشد.
استاد دانشگاه تعریف پوشش بومی را این چنین تعریف کرد: پوشش بومی، لباس بومی یا محلی بوده که افراد بومی یک منطقه می پوشند، این لباس برگرفته از آداب و رسوم و با توجه به اقلیم، آب و هوا و نیازهای روحی و روانی آن منطقه است که اگر تضادی با حدود شرعی نداشته باشد، مشکلی ندارد.
کارشناس دینی با اشاره به این که مقصود از پوشش شرعی، حدود فقهی و الهی بوده خاطرنشان کرد: اسلام برای زنان مسلمان شاخصه هایی از مثل تنگ و بدن نما نبودن، عدم جلب توجه برای نامحرم، لباس شهرت نبودن و غیره را مطرح کرده و اگر کسی این نوع پوشش را داشته باشد، مشکلی ندارد.
خانم مریم جعفری در مورد رابطه پوشش شرعی و بومی این چنین گفت: رابطه ی این دو پوشش، عموم و خصوص من وجه بوده، به این معنا که گاهی اوقات فقط پوشش، شرعی است و گاهی پوشش فقط بومی، به این معنا که هرگاه گفته شود پوشش، شرعی است حدود شرعی کامل رعایت شده و به آن لباس بومی نمی گویند مانند لباس طلاب که برگرفته از سیره متدینان است.
وی در ادامه افزود: گاهی اوقات نیز پوشش، فقط بومی بوده و به شاخصه های شرع توجهی نشده مانند این که خانم لباسی را پوشیده که قسمت هایی از گزدن یا موهای او پیدا است.
وی اذعان کرد: گاهی اوقات لباس، فقط جنبه بومی داشته و بحث شرعی در آن مطرح نبوده که جای اشکال دارد و فتاوای مراجع و علما نیز دال بر این نبوده که چون لباس بومی بوده، در نتیجه پیدا بودن موها مشکلی ندارد کما اینکه عشایر غالباً چنین لباسی را بر تن می کنند.
استاد حوزه با اشاره به حکم نگاه کردن مرد نامحرم به این نوع پوشش ها اظهار داشت: اگر نگاه به قصد لذت نبوده و مفسده ای نداشته، اشکالی ندارد بنابراین فقها جواز نگاه را این چنین تبیین کرده و این نوع نگاه اشکال ندارد نه این که گفته شود چون پوشش بومی بوده از نظر شرع اشکالی ندارد.
استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: یک ماده اجتماع وجود داشته تحت عنوان این که پوشش در عین بومی بودن شرعی نیز است، به این معنا که بدن نما نبوده، توجه نامحرم را به خود جلب نکرده، سنت نامتعارف نداشته و تمام شاخصه هایی که شرع آورده در این لباس بومی وجود دارد.
خانم جعفری در پاسخ به این سوال که آیا پوشیدن لباس بومی برای طلبه اشکال دارد یا خیر این چنین پاسخ داد: دو نوع پوشش در این بحث لحاظ شده؛ پوشش شانی و شرعی، به این معنا که اگر طلبه فقط به دنبال این باشد که حدود شرعی و الهی را رعایت کند، پوشیدن لباس بومی برای او بلامانع است.
وی در پایان گفت: پوشش شانی طلاب غیر از پوشش شرعی است، به این معنا که پوشش شانی فراتر از پوشش شرعی بوده که مورد انتظار یک هویت بوده که عقل، عرف و مصلحت، آن را حکم می کند و طلاب به عنوان الگو باید این نوع پوشش را مدنظر قرار دهند؛ چرا که طلاب داعیه تبلیغ دین را داشته و کسی که رهبری جامعه را بر عهده دارد باید فضایل اخلاقی و دوری از رذایل اخلاقی را بیشتر رعایت کند.
