به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران هرمزگان حجت الاسلام و المسلمین محمدجواد قسوری در کارگاه قدم قدم از میل و آرزو تا عزم و اراده در تولید محتوا که به صورت مجازی در سامانه سیما برگزار شد ضمن اشاره به حدیث "به وسیله عزم با سستی و کاهلی مبارزه کنید" درباره هدف از برگزاری این دوره توسط معاونت پژوهش بیان کرد: مسئله از یک خطای راهبردی در نظام های آموزشی مدرسه، دانشگاه و حتی حوزه شروع می شود که تمام تمرکز نظام آموزشی، پرورشی و تربیتی بر محصول و نتیجه بنا شد که این خود نقطه ضعف بزرگی بود که تبعات منفی به دنبال داشت.
استاد حوزه خاطر نشان کرد: منابعی نیز که در گذشته برای آموزش انتخاب می شد محصول محور بوده و توجهی به محصل و افراد نمی شد و به همین خاطر معلمانی در ذهن افراد ماندگار و خاطره ساز شدند که توجه آنها خارج از محصول به محصل بود.
قسوری تصریح کرد: اطلاعات زیاد از افراد، دانشمند نمی سازد و دانشمند شدن فقط مدیون سواد نیست بلکه مهارت هایی در کنار انباشت اطلاعات لازم است که فرد باید برای رسیدن به آنها تلاش کند.
وی به نتیجه نظام آموزشی همراه با خطای راهبردی اشاره کرده و گفت: نتیجه نظام آموزشی گذشته، دانشمندان باسواد قدرتمندی است که دارای انگیزه مقاله نویسی، برگزاری همایش و سخنرانی بوده و تایپ، صفحه بندی و غیره را می دانند اما در تمرکز کردن و مدیریت زمان و نجات از بی انگیزگی و بی نشاطی علمی ناتوان هستند که گاهی یک نویسنده به علت بی مهارتی یک کتاب را چهار پنج سال می نویسد.
حجت الاسلام و المسلمین قسوری ادامه داد: دانشمندی که توانایی مدیریت زمان را داشته و می تواند اهمال کاری خود را جبران کند به علت مهارت هایی که دارد به مراتب برای جامعه مفیدتر است از دانشمندی که پنج سال طول می کشد تا یک کتاب بنویسد.
وی هدف از این دوره را بالا بردن کیفیت و توانایی خود محصل و پژوهشگر فارغ از محصول دانست و بیان کرد: این دوره همراه با راهکارهای علمی، ساده و هوشمندانه و موثر است که نقشه راه مخاطبین را فراهم کرده که بتوانند جهاد با نفس داشته و از تنبلی، تن پروری، بهانه جویی مقابله کنند.
مشاور فرهنگی نتیجه این دوره را تقویت سربازان و خادمان امام زمان دانست و عنوان کرد: شیطان بیکار ننشسته و وارد خواهد شد و وسوسه کردن که تخصص شیطان است و جلوه دادن را آغاز کرده و چه بسا بد جلوه دادن این دوره را دنبال کند.
وی محیط روانی افراد را در سه حیطه اساسی دسته بندی کرد و ادامه داد: محیط چسبنده و به اصطلاح امن یک محیط روانی بدون چالش فکری، خالی از استرس و بدون اتفاقات جدید برای فرد است که در نهایت باعث روزمرگی شدید و مرگ تدریجی شده که چنین افرادی نیاز چندانی به معرفت نیز ندارند.
وی منطقه سازنده را و محیط روانی دیگری معرفی کرد که افراد این دسته در انجام کارهای خود، مقداری استرس و امیدواری داشته و اهدافی مشخص دنبال کرده، مشکلات را پیش‌بینی کرده و برای برطرف کردن آنها تلاش می کند و به همین منظور این، حیطه زمینه نشاط و سازندگی است.
وی درباره سومین حیطه روانی یادآور شد: حیطه سوزنده که فرد در هنگام کارها دچار استرس و اضطراب شدید شده و بهره‌وری وی کاهش یافته و تحرک و پویایی در آن وجود ندارد.
وی در این زمینه یادآور شد: خروج افراد از منطقه چسبنده مفید است اما باید با مقدماتی همراه باشد تا بتواند باعث رشد و پیشرفت فرد شود.
استاد حوزه اظهار داشت: خروج فرد از محیط امن چسبنده مقدماتی مستلزم بررسی موانع احتمالی، تشخیص آمادگی فرد، مشورت با اهل خبره با تجربه و دارا بودن هزینه بازگشت است تا با موفقیت صورت پذیرد.
وی در پایان به سومین حیطه روانی افراد اشاره کرده و گفت: منطقه سوزندگی، حیطه ای سرشار از استرس، ترس، اضطراب، یاس و ناامیدی و افسردگی است که مسئله اخلاقی خوف و رجا نیز شبیه همین سه حیطه در افراد است.
